Νοσήματα Κατώτερου Πεπτικού

Το πεπτικό σύστημα είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα και σημαντικά συστήματα του οργανισμού, υπεύθυνο για τη λήψη, την επεξεργασία και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από την τροφή.

Αποτελείται από μια αλληλουχία οργάνων που συνεργάζονται για τη διάσπαση των τροφών σε μικρότερα μόρια, ώστε το σώμα να αντλεί ενέργεια και θρεπτικά στοιχεία.

Η σωστή λειτουργία του πεπτικού συστήματος είναι θεμέλιο της υγείας, καθώς κάθε δυσλειτουργία μπορεί να επηρεάσει άμεσα την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών και να οδηγήσει σε χρόνιες ασθένειες.

Ανώτερο και κατώτερο πεπτικό σύστημα

• Ανώτερο πεπτικό: Στόμα, φάρυγγας, οισοφάγος, στομάχι και αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου (δωδεκαδάκτυλο).

• Κατώτερο πεπτικό: Λεπτό έντερο (νηστίδα, ειλεός), παχύ έντερο, ορθό και πρωκτός.

Αυτή η διάκριση βοηθά στην κατανόηση των διαφορετικών λειτουργιών και ασθενειών που σχετίζονται με κάθε τμήμα του πεπτικού σωλήνα.

Κοινές Ασθένειες Κατώτερου Πεπτικού 

• Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου (IBS) – Λειτουργική διαταραχή με εναλλαγές διάρροιας και δυσκοιλιότητας.

• Δυσκοιλιότητα – Μειωμένη συχνότητα κενώσεων, συχνά λόγω χαμηλής πρόσληψης φυτικών ινών.

• Ελκώδης κολίτιδα – Χρόνια φλεγμονώδης νόσος του παχέος εντέρου.

• Νόσος Crohn – Φλεγμονή που μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε τμήμα του πεπτικού σωλήνα, κυρίως το λεπτό έντερο.

• Εκκολπωμάτωση – Μικροί θύλακες στο τοίχωμα του παχέος εντέρου που μπορεί να φλεγμαίνουν.

• Αιμορροΐδες – Διόγκωση φλεβών στο ορθό, συχνά από δυσκοιλιότητα ή πίεση

Διατροφή

Στις παθήσεις του κατώτερου πεπτικού, η σωστή επιλογή τροφών βοηθά τόσο στη μείωση της φλεγμονής όσο και στη ρύθμιση της κινητικότητας του εντέρου.

Στο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), η δίαιτα χαμηλή σε FODMAPs έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική στη μείωση φουσκώματος και κοιλιακού πόνου.

Η δυσκοιλιότητα αντιμετωπίζεται κυρίως με αύξηση διαλυτών φυτικών ινών, επαρκή κατανάλωση νερού και ήπια άσκηση.

Σε φλεγμονώδεις νόσους, όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος Crohn, η διατροφή παίζει υποστηρικτικό ρόλο στη διαχείριση των εξάρσεων και την ενίσχυση της θρέψης, με έμφαση σε ήπιες, εύπεπτες τροφές και πιθανή χρήση συμπληρωμάτων.

Αυτά είναι λίγα παραδείγματα πως η διατροφή μπορεί να γίνει το φάρμακο πέρα από τα φάρμακα που υπάρχουν για τα νοσήματα του ανώτερου γαστρεντερικού και πάνω από όλα πρέπει να υπάρξει η κατανόηση ότι η τροφή και τα νοσήματα του γαστρεντερικου  “συνυπάρχουν” οπότε έχουμε άμεσο όφελος να μην το αμελούμε.